Op zoek naar een geschikt outputformaat voor digital video

Op het eerste gezicht zijn DV-cassettes - DV, DVCAM en DVCPro - geen bijzondere dragers. Een tape in een plastic huls, zo hebben we er bij meemoo meer gezien. Toch is de omzetting van hun inhoud een technisch ingewikkelde zaak. Dat komt enerzijds door signaalverlies en het precisiewerk dat komt kijken bij de afstelling van de leeskoppen en het onderhoud van de machines. Wat hen anderzijds écht speciaal maakt, is de verscheidenheid in de manieren waarop de inhoud in digitale signalen is vastgelegd. Een paar voorbeelden? De verhouding tussen hoogte en breedte van het beeld kan 4:3 zijn, of 16:9. De beelden kunnen opgenomen zijn volgens de Europese PAL-standaard of volgens de Amerikaanse NTSC-standaard. Je kon cassettes opnemen in ‘long-play mode’ of in ‘short-play mode’.

Misschien nog het bijzonderst van al: cassettes kunnen ook een mix van deze kenmerken bevatten. Iedere cassette kan er dus anders uitzien en dat is meteen ook de uitdaging bij hun digitale transfer: we kunnen het beeld en geluid overnemen zoals het is, maar zo’n grote technische diversiteit is lastig om te beheren in het archief. Als we daarentegen het signaal omvormen zodat elk videobestand technisch dezelfde kenmerken heeft, dan is er een groot risico dat je dat technische gefriemel ook opmerkt in het beeld en geluid. Dan ziet het videobestand er niet meer hetzelfde uit als op de cassette en dat is natuurlijk wel onze bedoeling. Maar waar zit het beste compromis? En hoe kan een digitaliseringsbedrijf dat bereiken op een manier die ook nog eens efficiënt is en niet onredelijk duur?

Om hiertoe te komen werd - eerst door stagiair Gaël en later in samenwerking met Oostenrijks specialist van digitale videoformaten, Peter Bubestinger-Steindl - bekeken wat de mogelijkheden zijn om de media om te zetten. Dit document gebruikten we als basis voor het lastenboek en om de manier van werken met het geselecteerde digitaliseringsbedrijf Memnon precies af te stemmen.